Allicht is het u ontgaan, maar morgen dreigt de ene en ondeelbare Franse Republiek in gevaar te komen. Traditiegetrouw wordt immers op Driekoningendag een reuzegrote taart geserveerd op het presidentiële paleis van het Elyseé. Die taart is echter geen gewone taart, verre van! In het hart van de taart ontbreekt namelijk de traditionele boon, en daar is een goede reden voor.

Indien immers iemand bij het verorberen van de taart de boon vindt, wordt hij koning voor een dag. Dat is natuurlijk onaanvaardbaar in een republiek. Daarenboven zou op die manier de gelijkheid tussen de aanwezigen in het gedrang komen, wat strijdig is met de leuze van de republiek, Liberté, égalité et fraternité (ou la mort).

Dat de constitutionele orde van een permanent lid van de VN-veiligheidsraad bedreigd zou worden door een simpele boon, overstijgt het gecombineerde bevattingsvermogen van de equipe van de Geheime Nederlanden. Het klinkt eerlijk gezegd belachelijk. Sterker nog, het is het.

Dat is echter geen nieuw fenomeen. De republiek is ermee begonnen straatmadelieven tot de eer der altaren te verheffen, en ze dan nog te bedenken met de naam van de godin van de Rede. De Walletjes als het meest redelijke oord van Nederland, je moet het maar bedenken.

Kortom, met die boon is niets mis, wel met de trias die ze bedreigt – al was het maar omdat het “ou” in het tweede lid van de leuze volkomen misleidend is. Meestal was de dood geen alternatief voor de revolutie, maar een logisch gevolg ervan.

Het vinden van alternatieven voor de trias van vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid is echter geen sinecure gebleken. Vele contrarevolutionaire denkers hebben zich aan die oefening gewaagd, maar zelden met groot succes. Een van de beste pogingen komt van de Spaanse carlistische denker Alvaro d’Ors, die koos voor verantwoordelijkheid, legitimiteit en vaderschap.

Mogen we ook een poging doen? Tegenover vrijheid stellen we heteronomie, het feit dat we de wet vinden, en niet maken. Tegenover gelijkheid stellen we distinctie, het zich onderscheiden. En tegenover broederschap niet vaderschap, maar erfgenaamschap. Twee passieve deugden, die een actieve omringen, en niet in de weg hoeven te staan aan werkelijke vrijheid, gelijkwaardigheid of broederlijkheid. Maar allicht kan u nog betere alternatieven bedenken?

Laat in afwachting de driekoningentaart u smaken!