De dagen die ons het neologisme “blokkeerfriezin” opleverden, liggen al even achter ons, maar over de knecht van de emeritus-bisschop van Myra blijven de meningen verdeeld. Roetpieten, roetveegpieten en zwarte pieten in soorten en nuances verhitten de gemoederen. Recent werd blijkbaar een kliklijn geopend om al te donkere exemplaren in de knechtenbent van de Goedheiligman aan te geven.

Van ons hoeft deze lijn niet op enige melding te rekenen, maar eerlijk gezegd beginnen de stoottroepen van de échte zwarte Piet ons behoorlijk de keel uit te hangen. Want wie beweert dat de veerkracht van het christelijke Avondland afhangt van de pigmentatie van Piet, zou beter nog eens nadenken.

De fixatie op de knecht van de Sint leidt de aandacht af van de echte held van 6 december, namelijk Nikolaas van Myra, bisschop, heilige en wonderdoener. De bisschop die jonge meisjes een bruidsschat schonk om ze voor ontucht te behoeden. De heilige die krijgsgevangen christenstrijders bevrijdde uit heidense ballingschap. De prediker die waarschuwde voor het verkiezen van aardse goederen boven het eeuwige Goed. De patroon van de Orde van Nicolaas de Thaumaturg, in 1920 door generaal baron Wrangel ingesteld als hoogste onderscheiding in de Witte Legers.

Pjotr baron Wrangel, opperbevelhebber van de Witte Legers in 1920, vermoord in Brussel in 1928

Als de discussie over Zwarte Piet ertoe leidt dat ze de aandacht afleidt van de religieuze boodschap van Sinterklaas, en het feest reduceert tot een commerciële bedoening waarin een gekke knecht de show steelt, hebben de “Kick out Zwarte Piet”-adepten om de verkeerde reden gelijk. In ieder geval is een samenleving die haar essentie enkel kan benoemen met behulp van schoensmeer duidelijk de pedalen kwijt. De roe voor wie niet beter kan!