De “Ligue vaudoise” kan zich niet bepaald in grote beroemdheid verheugen. Eén verdienste heeft die beweging echter ongetwijfeld, haar uithoudingsvermogen. Reeds in 1926 richtte de jonge advocaat Marcel Regamey in Lausanne de groep “Ordre et Tradition” op, die de inzichten van Charles Maurras probeerde aan te passen aan de realiteiten van het kanton Vaud. Later werd deze groep omgevormd tot de reeds genoemde Ligue, die tot op heden actief is gebleven.

De inspiratie van Maurras werd overigens niet slaafs overgenomen. Waar Maurras een virulent antiprotestantisme huldigde, in de lijn van het centralistische antiprotestantisme van Lodewijk XIV, koesterde Regamey van in den beginne de dialoog met herstelgerichte protestantse theologen als Emile Lombard en Noël Vesper. En waar Maurras met de hem kenmerkende zelfzekerheid oordeelde dat de monarchie overal ter wereld een superieure regeringsvorm was, behalve in Zwitserland, exploreerde de Ligue vaudoise het spoor van een erfelijk gouverneurschap voor het kanton Vaud. In de familie de Blonay was zelfs al een titularissengeslacht gevonden voor die functie.

De Ligue was overigens geen eenmansonderneming. Een van de mede-oprichters naast Regamey was Alphonse Morel, die onder meer een studie schreef over de Zwitserse neutraliteit die tot vandaag het lezen waard blijft, net zoals zijn analyse van de moderne ideologieën met de sprekende titel “Messianisme temporel et messianisme spirituel”. Morel geloofde rotsvast in de kracht van instellingen. “On pourrait presque dire que ce système [het staatsmodel van de Ligue] marche tout seul, parce que notre régime ordonne toute la nation à l’intérêt national par des institutions qui subsistent et suppléent à la carence des hommes. »

Het kasteel van Valeyres bij het begin van de twintigste eeuw

Morel was echter meer dan een politiek theoreticus. In 1945 koopt hij het kasteel van Valeyres, waar eens Charles-Victor de Bonstetten resideerde, vooraleer de revolutie hem dwong zijn geboorteland te verlaten. Morel herstelt het huis in zijn oude glorie en koestert de wijngaarden. Tot op vandaag probeert de familie Morel die traditie verder gestalte te geven in een aantal opmerkelijke wijnen uit een land dat we niet meteen zouden vernoemen in een lijstje van boeiende wijnlanden.  

Het is goed te weten dat ons hersteldenken niet alleen gestalte krijgt in papier en ruimte op het wereldwijde web, maar ook in concrete goederen als wijn – ook al zijn die niet eeuwig.

Accueil